Kiedy rozwód jest niemożliwy? Pozytywne przesłanki separacji lub rozwodu to tylko jedna strona medalu. Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zawierają bowiem dodatkowe tzw. negatywne przesłanki, które przekreślają szanse na uzyskanie zarówno rozwodu, jak i separacji.
Małżonkowie, którzy podjęli decyzje o rozstaniu, mogą zakończyć małżeństwo żądając orzeczenia rozwodu lub domagając się separacji. W obu przypadkach sprawę rozpoznaje Sąd Okręgowy, który po przeprowadzeniu rozprawy w zależności od żądania małżonków oraz istnienia określonych przesłanek prawnych wyda wyrok, w którym orzeknie rozwód, bądź a separacja, to dwie odrębne instytucje, dlatego pomiędzy nimi zachodzi wiele różnic. Przede wszystkim orzeczenie rozwodu powoduje ustanie małżeństwa. Małżeństwo przestaje istnieć i faktu tego nie da się już zmienić, jednak byli małżonkowie mogą ponownie wejść w związki małżeńskie. Natomiast orzeczenie separacji nie jest tożsame z ustaniem małżeństwa, nie kończy go, daje jedynie małżonkom możliwość przemyślenia decyzji o rozstaniu i sposobność powrotu do wspólnego życia – poprzez zniesienie separacji na zgodne żądanie małżonków – następuje wówczas powrót do sytuacji sprzed jej – czym tak naprawdę jest?Jaka jest różnica pomiędzy separacją faktyczną a separacją prawną? I wreszcie, jakie konsekwencje niesie za sobą rozwód, a jakie separacja?Separacja faktyczna następuje w razie zupełnego zerwania pożycia małżeńskiego. Z reguły z separacją faktyczną łączy się także wyprowadzka jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania. Takie rozdzielenie małżonków ma charakter jedynie faktyczny, nie wymaga orzeczenia sądu i tym samym nie wywołuje żadnych skutków w sferze prawnej. Niekiedy dochodzi do sytuacji, w których małżonkowie, nie zamieszkując razem przez długie lata, nie mając żadnych wspólnych interesów, pomiędzy którymi dawno już wygasła więź emocjonalna i często nawet niepozostający ze sobą w jakimkolwiek kontakcie, de facto od strony formalnej nadal są przypadku, jeżeli małżonkowie rozstają się, ale żaden z nich nie wniesie do sądu pozwu o separację to małżeństwo trwa nadal. Jeśli małżonkowie wniosą pozew do sądu i ten orzeknie separację, małżonkowie także nadal są prawna zawsze łączy się z ingerencją instytucji państwowych w relacje pomiędzy jak przy rozwodzie, o separacji orzeka sąd okręgowy, w którego okręgu małżonkowie mają wspólne zamieszkanie lub pobyt. Jeżeli małżonkowie nie mają wspólnego zamieszkania albo pobytu, to orzeka sąd właściwy dla jednego z nich. Przesłanką warunkującą dopuszczalność separacji jest zupełny rozkład pożycia i żądanie małżonków. Warto nadmienić także, że w sytuacji, gdy jeden z małżonków żąda orzeczenia separacji, a drugi orzeczenia rozwodu i żądanie to jest uzasadnione, sąd orzeka a separacja – separacja łatwiejsza niż rozwódO separacji orzeknie sąd na żądanie jednego z małżonków lub na wspólny i zgodny wniosek obydwojga. W toku sprawy sąd nie bada, czy pomiędzy małżonkami nastąpił trwały rozpad pożycia, dlatego uzyskanie separacji jest prostsze niż uzyskanie rozwodu. Ponadto dla orzeczenia separacji nie ma znaczenia czy małżonek, który złożył pozew do sądu jest wyłącznie winny rozkładowi nie orzeknie o separacji, jeśli:miałoby ucierpieć dobro małoletniego dziecka małżonków,orzeczenie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia orzeczenia separacji, co do zasady są takie same, jak skutki orzeczenia rozwodu, jednak z pewnymi wyjątkami, które przewiduje Kodeks rodzinny i prawna staje się pewną alternatywą dla małżonków, którzy z różnych powodów nie chcą lub nie mogą rozwiązać małżeństwa przez a separacja – różnice i podobieństwaPrzesłanki orzeczenia separacjiSeparacja może zostać orzeczona w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do orzeczenia rozwodu. Aby sąd wydał wyrok rozwodowy i rozwiązał małżeństwo nastąpić musi zupełny i trwały rozpad pożycia pomiędzy muszą być wszystkie łączące ich dotychczas więzi:uczuciowa (psychiczna) zupełnym rozpadzie pożycia mówić można w sytuacji, gdy małżeństwo przestało całkowicie funkcjonować, zerwana zostały zarówno więzi duchowe, jak i fizyczne. Kiedy małżonkowie zamieszkują oddzielnie i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego ale sporadycznie widują się i dochodzi wówczas do zbliżeń fizycznych, nie można mówić o zupełnym rozkładzie rozpad pożycia ma miejsce wówczas, gdy zgodnie z doświadczeniem życiowym nie można przyjąć innych wniosków, niż te, że powrót do wspólnego życia jest orzeczenia separacji nie są tak restrykcyjne, jak przy rozwodzie. Dlatego, aby sąd wydał wyrok, w którym orzeknie separację niezbędne jest wystąpienie jedynie przesłanki zupełnego rozkładu pożycia. Przepisy nie wymagają, by nastąpił trwały rozpad do zawarcia nowego małżeństwa i powrotu do nazwiskaMałżonek pozostający w separacji, nie jest stanu wolnego, dlatego nie może formalnie zawrzeć nowego związku (w przeciwnym razie popełniłby przestępstwo bigamii) – co było by dopuszczalne, gdyby sąd orzekł rozwód. Nie może także zmienić nazwiska i wrócić do tego, które nosił przed ślubem. Po rozwodzie powrót do poprzedniego nazwiska następuje poprzez oświadczenie złożone Kierownikowi Urzędu Stanu Cywilnego w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku wzajemnej pomocyMałżonkowie, w stosunku do których sąd orzekł separację zobowiązani są do wzajemnej pomocy (finansowej, opieki podczas choroby, wsparcia psychicznego i duchowego), gdy przemawiają za tym względy słuszności. Obowiązek ten ustaje wraz z orzeczeniem rozwodu. Pomimo obowiązku wzajemnej pomocy małżonkowie pozostający w separacji nie mają obowiązku wspólnego alimentacyjnyZarówno w wyroku rozwodowym, jak i orzekając separację sąd może nałożyć na jednego z małżonków obowiązek świadczenia alimentacyjnego w stosunku do drugiego małżonka. Wysokość świadczenia wyznaczają usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. W przypadku separacji nie został określony termin, po upływie, którego małżonek zobowiązany do alimentacji może zostać z obowiązku tego zwolniony. Oznacza, to, że w praktyce obowiązek dostarczenia środków utrzymania będzie ciążył na jednym z małżonków do czasu, aż sąd nie zniesie separacji lub orzeknie o rozwiązaniu małżeństwa. W przypadku rozwodu okres alimentacyjny jest prawnie ograniczony do lat 5 i jedynie w wyjątkowych sytuacjach może być przez sąd majątkowaPoprzez orzeczenie separacji powstaje pomiędzy małżonkami rozdzielność majątkowa, która nie może być zmieniona w drodze umowy. Od momentu uzyskania separacji, każdy z małżonków odpowiada samodzielnie za zaciągnięte przez siebie zobowiązania i nie ponosi odpowiedzialności za długi drugiego małżonka. Na wniosek jednego z małżonków sąd w wyroku orzekającym separację może dokonać podziału majątku zamieszkiwanieSąd na wniosek jednego z małżonków orzekając o separacji zajmie się również kwestią sposobu korzystania ze wspólnie zajmowanego domu lub mieszkania przez czas trwania separacji. W wyjątkowych sytuacjach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem utrudnia wspólne zamieszkiwanie sąd na żądanie drugiego małżonka może nakazać jego separacji na dziedziczenieW przypadku orzeczonej przez sąd separacji, podobnie jak przy rozwodzie, dochodzi do sytuacji, w której małżonkowie wyłączeni są z mocy prawa od dziedziczenia po sobie. Nie mogą oni ubiegać się również o zachowek. Wyjątkiem jest dziedziczenie testamentowe. W sytuacji, gdy zmarły małżonek ustanowił drugiego małżonka spadkobiercą w testamencie, fakt orzeczenia separacji nie ma wpływu na przyjęcie nad dziećmi – rozwód a separacjaZarówno orzekając separację jak i rozwód sąd obligatoryjnie reguluje wszystkie kwestie związane z małoletnimi dziećmi stron, rozstrzyga o władzy rodzicielskiej, kontaktach, alimentach. Sąd może również ograniczyć władzę rodzicielską jednego z rodziców i pozostawić drugiemu. Jednakże w większości przypadków sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu a separacja – wiaraW przypadku osób wierzących orzeczenie separacji jest alternatywą dla rozwodu. Prawo katolickie dopuszcza separację faktyczną i prawną, w przeciwieństwie do rozwodu. Ponadto orzeczenie separacji nie kończy małżeństw, a w wystarczającym stopniu reguluje sytuację osobistą i majątkową na pojednanieZadając sobie pytanie: rozwód a separacja, jaki podjąć krok? Należy pamiętać, że orzeczenie separacji może w konsekwencji uratować związek. Założenie samej instytucji miało na celu naprawę małżeństwa i relacji pomiędzy mężem i żoną. Separacja, to czas na wyciszenie, uspokojenie emocji, odpoczynek i przemyślenia. Okres faktycznego rozstania może korzystanie wpłynąć na kontakty małżonków prowadząc do pojednania i porzucenia myśli o rozstaniu, i Agnieszka Cisowska – ChruścickaOd 2007 roku skutecznie udziela pomocy w zakresie prawa rodzinnego opieka nad dziećmi, alimenty, prowadzi sprawy rozwodowe. W konsultacjach często odpowiada na pytania o „rozwód a separacja”. Rozumie, że to sprawy wymagające szczególnej delikatności, ale również podejmowania stanowczych kroków prawnych. ☎ 783 670 348
Definicja rozwodu bez orzekania o winie. Rozwód bez orzekania o winie, inaczej nazywany rozwodem za porozumieniem stron, to sposób rozwiązania małżeństwa, w którym nikt nie musi ponosić winy za jego rozpad. Jest to najłagodniejsza forma rozstania, a także najprostsza, najszybsza i najmniej kosztowna.
Materiał Partnera Rozwód jest jednym z najbardziej stresujących i często nieuniknionych zdarzeń życiowych. Już sama decyzja o rozwodzie jest dla małżonków niezwykle skomplikowana i trudna, ponieważ nierzadko rzutuje ona na życie całej rodziny. Aby łatwiej przez to przejść, warto się odpowiednio przygotować oraz wiedzieć, który sąd i w jaki sposób orzeka o rozwodzie. Który sąd orzeka o rozwodzie? Gdy nie ma już szans na uratowanie małżeństwa i zapadnie decyzja o rozwodzie, trzeba przygotować pozew o rozwód i skierować swoje kroki do właściwego sądu. Pozew może wnieść każdy z małżonków. Zgodnie z art. 17 Kodeksu prawa cywilnego sądem właściwym do rozpoznawania spraw rozwodowych jest sąd okręgowy. Powinien on znajdować się w tym samym okręgu, w którym małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli jedno z nich wciąż ma w tym okręgu miejsce zamieszkania lub stałego pobytu. W innym wypadku sądem właściwym będzie sąd okręgowy znajdujący się w okręgu miejsca zamieszkania pozwanego. W przypadku, gdy i ta przesłanka nie będzie spełniona, sądem właściwym jest sąd według miejsca zamieszkania powoda. Jakie przesłanki muszą być spełnione, aby sąd orzekł rozwód? Aby sąd mógł orzec rozwód, zgodnie z art. 56 musi nastąpić między małżonkami trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego. Nie istnieje jednak odgórnie ustalony model rozkładu pożycia i można je interpretować na wiele różnych sposobów. Co do zasady jednak o rozpadzie pożycia małżeńskiego możemy mówić w momencie, gdy wszelkie więzi łączące małżonków zostaną zerwane. Rozkład pożycia ma charakter zupełny, gdy między małżonkami ustały więzi uczuciowe, fizyczne lub gospodarcze, czyli ich powrót do wspólnoty we wszystkich wymiarach życia małżeńskiego jest już niemożliwy. Ponadto sąd dopuszcza rozwód jako środek niezbędny do likwidacji istniejących tylko formalnie, a w rzeczywistości martwych, czyli szkodliwych społecznie związków małżeńskich. Sąd może wydać wyrok orzekający o rozwodzie również w sytuacji, gdy obowiązki wynikające ze stosunków rodzinnych i małżeńskich ograniczają życie osobiste w większym stopniu, niż wymaga tego dobro rodziny – dodaje nasz rozmówca z Kancelarii Prawnej Doroty Giesek w Poznaniu. Czy rozwód może być niedopuszczalny? Podobnie jak w przypadku przesłanek dopuszczających rozwód, istnieją przesłanki negatywne, które mogą skutecznie uniemożliwić orzeczenie rozwodu. Rozwód jest niedopuszczalny w sytuacji, gdy dobro małoletniego dziecka jest zagrożone. Znaczenie ma wówczas wiek dzieci, ich stosunki z rodzicami, stan zdrowia i stopień wrażliwości dzieci, poczucie bezpieczeństwa i możliwości rozwoju. Sąd może oddalić powództwo także w sytuacji, gdy rozwód byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, np. jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore. Kolejną negatywną przesłanką jest przypadek, gdy powodem w sprawie jest małżonek wyłącznie winien rozkładu pożycia. Zaistnienie negatywnych przesłanek jest podstawą do oddalenia powództwa o rozwód, nawet w sytuacji, gdy nastąpił już trwały i zupełny rozkład pożycia. Czy sąd musi orzekać o winie? Na zgodny wniosek obu stron w tym zakresie, sąd może zaniechać orzekania o winie za rozkład małżeństwa. Wówczas przyjmuje się, że żaden z małżonków nie ponosi winy za rozpad małżeństwa. Rozwód bez orzekania o winie często jest świadomym wyborem małżonków również w sytuacji, gdy jedna ze stron ewidentnie przyczyniła się do rozpadu małżeństwa, np. dopuszczając się zdrady. Dzieje się tak dlatego, że odstąpienie od czynności dowodowych w zakresie ustalenia winy pozwala znacząco skrócić czas postępowania i tym samym o wiele szybciej (najczęściej już na pierwszej rozprawie) otrzymać pomyślny wyrok. Jeżeli jednak jedna ze stron wyraża sprzeciw i wnosi o rozwód z orzeczeniem o winie, sąd obowiązany jest ustalić, która ze stron faktycznie ponosi winę za rozkład małżeństwa. W toku postępowania sąd może ustalić także, że obie strony są winne, jeżeli zarzuty każdej ze stron zostaną choćby częściowo potwierdzone i na tej podstawie uzna, że postępowanie obu małżonków było sprzeczne z obowiązkami oraz prawami wynikającymi z zawarcia związku małżeńskiego. Rozwód a małoletnie dzieci małżonków Jeżeli małżonkowie posiadają wspólne, małoletnie dzieci, sąd obowiązany jest w trakcie sprawy rozwodowej ustalić zakres władzy rodzicielskiej każdej ze stron. Decyzje w tej sprawie sąd motywuje przede wszystkim dobrem dzieci. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu rodzicowi z jednoczesnym ograniczeniem praw drugiego rodzica (najczęściej nieprzebywającemu z dziećmi na stałe) lub całkowicie jedną ze stron tych praw pozbawić. Celem ustalenia władzy rodzicielskiej jest stworzenie pisemnego porozumienia, regulującego także sposób kontaktów z dzieckiem, do którego każdy z małżonków będzie obowiązany się stosować, co pozwoli na uniknięcie konfliktów w tym zakresie i zabezpieczy interesu dzieci. Zgodnie z art. 58 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sąd określa również zakres obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy obowiązek alimentacyjny powstał jeszcze przed sprawą rozwodową i jest potwierdzony wyrokiem w oddzielnym postępowaniu. Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Polecane firmy 0 0 0 0 Przeczytaj takżeHIRHp.